Güvercin çiçek hastalığı, etkeni güvercin pox virüsüdür. Bunun yanı sıra kanarya pox adı verilen virüsler de güvercinlerde hastalığa yol açabilir. Dış derideki yara şeklinde kabuk üremeler nedeniyle halk arasında "çiçek" veya "frengi" olarak bilinir. Her mevsimde görülebilen bir hastalıktır; ancak yaz aylarında daha sık ortaya çıktığı bilinmektedir. Güvercinlerde hastalığın ilerleyişi yaşa, hayvanın direncine ve diğer hastalıkların gelişimine bağlı olarak değişir. Yaşlı kuşlarda ölüme yol açma olasılığı düşüktür. Yavru ve bağışıklığı tam gelişmemiş güvercinlerde ölüm daha sık görülür. Hastalık derideki kabuk, salya, burun akıntısı, dışkı, tüy ve kan yoluyla yayılır. Doğrudan insana bulaşan bir hastalık değildir; ancak güvercinlerde görülen diğer bazı hastalıkların vücuda girip gelişmesine yardımcı olduğu unutulmamalıdır. Uygun görülen tedaviye en kısa sürede başlanmalıdır.

Hastalığın bulaşması genellikle sivrisinekler aracılığıyla olmaktadır. Bit, pire ve keneler de hastalığın bulaşmasına yol açabilir. Bu parazitler, virüsü hasta güvercinlerden sağlıklı güvercinlere taşıyarak yayılmasını sağlar. Güvercinin hastalıklı bölgelerinden toz, damlacık ve hava yoluyla da bulaşma görülebilir. Ayrıca çiftleşen güvercinlerde de bulaşma olabilir. Yavru besleyen güvercinlerde yemek borusu, kursak ve yutaktaki virüsün yemlere bulaşmasıyla yavruya geçebilir.

Hastalığı bulaştırabilir. Kümes ortamına yeni alınan güvercinlerin hastalıklı olması da diğer güvercinler için risk taşır. Özellikle yavru döneminde bulaşıcı hastalık taşıma riskinin yüksek olabileceği göz önünde bulundurularak alınmaması önerilmektedir.

Hastalıklı virüs, çevreye, kurumaya ve bazı ilaçlara karşı dirençlidir. Yara kabuğunda, tüylerde ve tozlarda canlı kalıp uzun süreli korunabilirler. Uygun ortamı bulduklarında canlı kalma süreleri aylarca sürebilir.

Hastalığın belirtileri, virüsün vücuda girişinden sonraki 1-2 haftalık kuluçka süresi sonunda ortaya çıkar. Kümes içinde bulunan güvercinler arasında yayılma hızlıdır. Ölüm oranı, güvercinin bağışıklık durumuna, ikincil hastalıkların etkisine ve uygulanan tedaviye bağlı olarak değişir. Virüs vücuda girdikten sonra kan dolaşımına karışabilir ve kan yoluyla dış deriye dönerek üreyebilir. Üreme genellikle tüysüz bölgelerde, özellikle göz çukuru, gaga ve ayak bölgelerinde olur.

Bu virüse karşı etkili özel bir ilaç bulunmamaktadır. Güvercinin bağışıklık sistemi ve savunma mekanizması virüsle savaşır. Yapılacak tedavi sadece destekleyici olabilir. Vücudu desteklemek amacıyla virüsün bulunduğu bölgede hasarı artırmayacak yemler seçilmelidir. A vitamini verilmesi bu dönemde faydalıdır. Probiyotik ve antibiyotikler farklı zamanlarda verilmelidir.

Kümesin düzenli olarak virüse karşı etkili dezenfektanlarla temizlenmesi çok önemlidir. Hastalıklı, parazitli ve zayıf olan güvercinler aşılanmamalıdır. Aşı yapıldıktan sonra kıl kesesinin şişmesi, aşının tuttuğunu ve bağışıklık geliştiğini gösterir. Eğer bir reaksiyon yoksa aşı tutmamış demektir ve aşılama tekrar edilmelidir. Güvercin bir defa hastalığı atlattıysa bağışıklığı ölene kadar devam eder.