Güvercinin boyun bölgesinde bulunan kırmızı halka şeklindeki tüylere "gerdanlık" denir. Güvercin gerdanlığının Klasik İslam edebiyatında önemli bir yeri vardır. Tasavvufta, boyna geçirilen ve ölünceye kadar çıkmayan "aşk zinciri"nin sembolüdür. Sevgiyi ve bağlılığı temsil eder.

İbn Hazm, eserlerinde güvercin gerdanlığını dört ana bölüme ayırdıktan sonra, alt bölümlerle birlikte aşkı 30 ana başlık halinde incelemiştir. Edebiyatta bu kadar önemli olan güvercin gerdanı, güvercin yetiştiriciliğinde de önemli bir ayırt edicidir. Türüne bağlı olarak güvercinin gerdanı üzerinde leke olup olmaması, gerdanın nerede başlayıp nerede bittiği ve gerdanın renkleri güvercinin saf ırk olup olmadığını belirleyici özelliklerdendir.

Gerdanlığı olan güvercinler, İngilizceden dilimize geçmiş olan ve "gerdanlı olan" anlamına gelen "Dewlap" türleri olarak da anılır.

Şanlıurfa'da "Halis Güvercin" adıyla anılmaktadır. Birçok renk ve çeşidi bulunur. Gerdanları olan köme güvercinler, renklerine göre adlandırılır. Bazı türler:

Irak kökenli bir güvercin türüdür. Anadolu'da eski zamanlarda "Salma Kuşu" olarak bilinirdi. Evliya Çelebi, 1650'li yıllarda Bağdat'ı ziyaret etmiş ve bu güvercinden kitabında övgüyle bahsetmiştir. Çelebi, kitabında "kuşlar kalesi" olarak bilinen bir kalede eski kilise papazlarının bu kuşları haberleşmede kullandıklarını da belirtmiştir.

Bu türde boyun kısmı önemlidir. Boyun tüyü mor renkte olmalı ve kursağa dek uzanmalıdır. Morluğun bittiği yerden itibaren "kesme" denilen beyazlık başlar. Mor boyun tüyü içinde aklıklar bulunan Çorum Çıplağı türlere "Gümüş Gerdan Govala" denilir.

Yerelde bu güvercinler "Cins", "Yerli" ve "Küpeli" olarak da anılırlar. Boyunları kalın ve uzundur. Bu tür güvercinlerde gerdan, hemen gaganın altından başlar ve gerdan ile gaga arasında çukurluk bulunmaz. Adana ırkı güvercinler arasında gagası uzun olan gerdanlı türler de vardır; bunlar "Tartaç" olarak bilinir. Bunun yanı sıra, Adana ırkı güvercinlerin farklı gerdanlı ırklarla melezlenmesi sonucu "Çandır" adı verilen ırklar da oluşmuştur. Ancak bu bilinçsiz eşleştirmeler yüzünden Adana ırkı güvercinlerin dalma özelliği yok olma tehlikesi içine girmiştir.

Gerdanlı ırklarımızdan biri olan Demascus, "İstanbullu" ya da "Ela göz" olarak da bilinir. Gözlerinin büyüklüğü ve güzelliği ile tanınır. Osmanlı saraylarında beslenmiştir. Bu ırk, ilk kez 1868 yılında Avrupa'ya Osmanlı padişahı Abdülaziz döneminde gönderilmiştir.

Bu türlerde boyun ve gerdan gelişmiştir, özellikle dişilerinde belirgin olarak göze çarpar.

Ufak bir gerdana sahip olan çiçilerin ayakları tozluksuz ve kırmızıdır.

Diyarbakır'ın dört yerel güvercin ırkından biridir. İsmini, göğüs ve boyun kısmındaki kolye benzeri beyazlıktan alır. Bu beyazlık gerdana dek uzanır.